অসাধারণ

অসাধাৰণ

কমৰ উদ্দিন আহমেদ
দেউতা তুমি কি জানা,
মই লাহে লাহে তুমি হৈ গৈ আছো!
এতিয়া মোৰ শৰীৰত ঘামৰ গোন্ধ ওলায়,
জুমুলি ওলমি ঘৰত আহো।
দুটা বগা স্বার্টে অনায়াসে কটাব পাৰো এবছৰ
মইও এতিয়া বাটা জোতা পিন্ধি শক্তিশালী দেখি,
চুলি কাটো ধানৰ ডিজাইনত ।
মই তেতিয়া গম্ভীৰ, তোমাৰ নিচিনা,
হাঁহিৰ উপকৰণ বিলাক কিবা তুচ্ছ লাগে।

দেউতা তুমি জানা,
মই লাহে লাহে তুমি হৈ গৈ আছো !
তুমি বিছনাত শুৱেই টোপনিত গৈছিলা
আৰু মই চিন্তা কৰিলো তুমি পৃথিবীৰ নিশ্চিন্ত এজন মানুহ।
এতিয়া বুজো আত্মীয়ৰ ওচৰত তুমি আছিলা অসহায় !
তোমাৰ নিচিনা মোৰো এনেকুৱা জীৱন নহয় যাতে
জীৱিকাৰ পিছত গৈ চলা মানুহ ।
তুমি মোক জীয়াই থাকিবলৈ শিকাইছা,
জীয়াই থাকিবলৈ নহয়,
জীয়াই থকাৰ কাজিয়াই হয়তো ক্লান্ত মই!
যদি আকৌ ছলনা ধৰাৰ সুযোগ পালোহেঁতেন,
তেতিয়া তোমাৰ ওচৰত সুযোগ ধৰিলোহেঁতেন….।

কবি : অভ্যর্থনা সমিতিৰ সম্পাদক তথা আলোপতিৰ বাসিন্দা